Czy przy wydaniu pozwolenia na broń brane pod uwagę są także skazania, które uległy zatarciu?

W świetle powyższego osoba, wobec której zapadł wyrok karny skazujący za jedno z ww. przestępstw np. jazdę pod wpływem alkoholu (art. 178a k.k.) czy pobicie (art. 158 k.k.) „z automatu” dostanie decyzję odmowną.

Co jednak w sytuacji, gdy ktoś miał kiedyś wydany wyrok za ww. przestępstwa, ale skazanie to uległo zatarciu?

Czym jest zatarcie skazania?

Zatarcie skazania jest uregulowane w art. 106 i następnych Kodeksu karnego. Jest to tzw. fikcja prawna, która polega na tym, że upływie jakiegoś okresu od skazania, skazanie jest traktowane jako nieistniające, a osoba skazana tak, jakby nigdy nie była karana. Oznacza to np. że uzyska z Krajowego Rejestru Karnego (KRK) zaświadczenie o niekaralności z informację, że nie jest karana.

Okresy zatarcia są uzależnione od orzeczonej kary i są określone w art. 107 Kodeksu karnego.

W związku z powyższym do takiej osoby automatyczna podstawa decyzji odmownej nie może mieć zastosowania.

Zakres danych branych pod uwagę przy wydaniu pozwolenia

Nie oznacza to jednak, że takie skazanie nie będzie w ogóle brane pod uwagę, gdyż policja wydając pozwolenie na broń bierze pod uwagę nie tylko dane z KRK, ale także z tzw. KSIP (Krajowego Systemu Informacyjnego Policji), gdzie dane są przechowywane często znacznie dłużej niż okres zatarcia skazania.

Biorąc pod uwagę powyższe, jedyna różnica między skazaniem „aktualnym” a zatartym jest taka, że „aktualne” skazanie za jeden z czynów wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji (UBiA) automatycznie oznacza decyzję odmowną, a zatarte skazanie za taki sam czyn może być podstawą odmowy wydania pozwolenia.

Osoba z zatartym skazaniem, mimo że formalnie jest niekarana, może dostać decyzję odmowną z argumentacją, że popełniony przez nią czyn stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że ważniejsze niż zatarte skazanie powinno być aktualne zachowanie wnioskującego o pozwolenie. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 31.01.2018 r., II SA/Wa 714/17, LEX nr 2455022 wyjaśnił, że badanie przesłanki art. 10 ust. 1 tj. zagrożenia dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego, musi polegać na precyzyjnej analizie nie tylko przeszłego zachowania się wnioskodawcy, ale przede wszystkim badaniu stanu obecnego – jakie jest jego zachowanie obecnie, jaka jest jego obecna postawa w zakresie przestrzegania prawa, aktualna opinia z miejsca zamieszkania, opinia służbowa, karalność.